Düşünce bulutları

Bir bütünü oluşturacak,
Bağlantılı cümleleri bulamıyorum bu ara.
Ama hissettiklerim,
Hep yazmaktan yana.
O yüzden ne varsa kafamda,
Döküyorum buraya,
Aynı havadaki bulutlar gibi öbek öbek,
Ama genellikle gri tonlarda.


****
Değişiyorum.
Kimi zaman kaybolarak,
Kimi zaman kendimi bularak.
Ama hep düşünerek...

****
Uzaklaşmak,
Uzun zaman kaybolmak,
Kendimle başbaşa kalmak.
Geçiyor aklımdan hep.
Peki ya sonra?

****
Kelimeler bile kopuk birbirinden.
Cümleler ise tadı olmayan bir yemek gibi.
Düşüncelerin kölesi olmamak gerek.
Evet gerek.
Ve işte gerisi sadece bu üç nokta...

****
Bu aralar,
Gökyüzünün mavisi bulutların arkasına gizlendi.

****
Duygularım saman gibi.
Ne yaparsam yapayım,
Eğlenmek bu aralar bana uzak bir gemi.
Belki kıtalar var aramızda,
Belki sonsuzmuş gibi görünen okyanuslar.
Ben sıkılma adasına düştüm,
Yanıma alabildiğim tek şey ise zorunluluklar.

****
Karmaşık-kafa yarattı etrafta karman-çorman bir hava.
Bir süpürgem olsa,
Elektrikli süpürgem...Çeksem bütün mikropları torbasına.
Çalı süpürgem...Toplasam bu tozları temizlesem bir anda.
Sonra binip gitsem sopasına.
Uzaklara...

****
Verdiysem rahatsızlık,
Affola...

Sıkılmaktan sıkılmak

Yağmurlu havalarda,
Güneş ışığını özlüyorum.
Tıpkı hüzünlü günlerde,
Gülmeyi özlediğim gibi.
Tek başına olduğunda,
Kalabalığı özlemek gibi...

Her gün geldiğim yerde kimi zaman,
Hiç gitmediğim ama gitmek istediğim yerleri özlüyorum.

Bana enerji verecek,
Kaynağı arıyorum...

Sıkılmaktan sıkılmak...Yeterli mi sıkılmamaya başlamak için?

Süs köpeği

Aklıma düşen düşünce,
Oluşturdu bu sefer süs köpeğine ait bir hikaye.
Paylaşılan ise,
Minik bir tecrübe.

Bilmece

Zaman ile ölçülen.
Mutluluk ile biçimlenen.
Adından hep ama hep söz ettiren.
Çok meşhur.
Üzerinde defalarca düşünülmüş.
Yazılmış.
Çizilmiş.
Sorular sorulmuş.
Tanımaya, anlaşılmaya çalışılmış.
Sıfatlar, yakıştırmalar yapılmış.
Sayısız metaforun kahramanı.
Bir diğer gerçek ise,
Herkesin onun sınıfında öğrenci olduğu.
Bu soruların yanıtı hayat olgusu.
Ancak bu yazının en büyük sorusu,
Hangisinin gerçek bilmeceyi oluşturduğu.
Burada yazanların cevabını bulabilmek mi?
Yoksa cevabın kendisini çözebilmek mi?

Çerez

Kimi zaman herşeye karşı kapanırsın,
Görmezsin, duymazsın kimbilir belki umursamazsın,
Bunu uzun bir süre devam ettirirsen,
Artık "çok değiştiğini" sanırsın.
Aslında üzerine istemediğin etiketleri kendi kendine yapıştırırsın.

O esnada,
Karamsarlık kara bir bulut gibi tepende dolanmaktadır.
Etrafta gün ışığı zorlukla bulunmaktadır.
Sabah uyanmak bile zorluk oluşturmaktadır,
Bilirsin ki o an sana gerekli olan enerji çok ama çok uzaklardadır.

O enerjiyi geri kazanmak söz konusu olduğunda,
İhtiyacın olan tek şey yemek değil unutma.
Seni esas harekete geçiren düşüncelerdir,
Önce kendine olan inancını sağlamlaştırmak gerekmektedir.
Bunun için kendine göre bir yöntemin olabilir,
Ruhunun kim olduğuna göre değişir.

Çok sevdiğin eski bir şarkıyı dinlemek bazen iyi gelebilir.
Hiç duymadığın bir melodi sana ilham verebilir.
Müziğin gücünü yadsımamak gerekir.

Kelimeler...Sana ait olanlar ve başkalarına ait olanlar...
Eskiden olduğun kişiyi sana hatırlatabilir...
Şu an kim olduğunu anlamanda yardımcı olabilir...
İleride kim olmak istediğin konusunda sana yön gösterebilir...

Dostlar ise herzaman gereklidir,
Paylaşmak yükünü hafifletir.

Bir de,
Değişmek gereklidir biraz hayatta.
Zamana göre kendini güncellemek.
Ara sıra mevcut versiyonunu kontrol etmek.
Kaybettiğini bulmak ve bazen de üzerindeki fazlalıkları atmak...

Bir de üzerine, bir bir de daha,
Gülmek herzaman kolaylaştırır,
Espriyi yakalamak çoğu zaman kaçırdığımız bir ayrıntıdır.

Kelimeler toparlasın artık yazıyı,
Önemli olan ruhunu sevmendir.
Eğer mevcut durumundan memnun değilsen,
Olmak istediğin kişiye dönüşmek için çaba gerekir,
Ama gerçekten kendine inanırsan,
Yapacağını bilecek kadar emin olursan,
Bunlar senin için masadaki çerezdir.

Başkalarına ait kelimeler hislerimi özetlediler...

Başkalarına ait kelimeler kimi zaman özetler...

Kendine hediye

Kimi zamanlar;

İzin vermelisin.
Bir doğumgününde fazladan bir dilim pasta daha yemeye.
Mumları bir kez daha yakıp üflemeye.
Bir dilek daha dilemeye.

Unutmamalısın.
Sadece kendine özel vakit harcamayı.
Canın istiyor diye dolaşmayı.
Kendin için planlar yapmayı.

Üşenmemelisin.
Spor için çanta taşımaya.
Tatil planlarını biraz daha detaylı yapmaya.
Hayatını daha iyi yaşamaya...

Ufak tefek ama mutlaka gerek,
Bu sayılanlar aslında,
Kendine verdiğin hediyelerdir hayatta.

Yeni Başlayanlar İçin Takıntı Rehberi

Evet döndüm dolaştım yine geldim aynı konuya.
Ama artık amacım bir rehber oluşturmakta.
Zaman içerisinde çeşitler paragrafları doldurmakta.
Bahsettiğim rehber ise işte burada tam burada!

Dolap

Kıyafetleri içinde saklayan dolap.
Sen olmasan etrafa saçılacak pantalon, gömlek, kazak ve çorap.
Sonra odadaki dağınık görüntünün sorumlusu kim olacak?
Hele o kaşkollar nereye asılacak?
Ütü üzülecek çünkü yaptığı iş kalıcı olmayacak.
Her daim buruşukluk moda olacak.
Sonra bir de toz ve dumandan gri tonlar sahneye çıkacak.
Çamaşır makinası fazla mesai yapacak.
Kumaşlar daha çabuk yıpranacak.
Arananın bulunması tahmin edilenden çok zaman alacak.
Ve acaba bu aranan durumlar hep "bulundu" olarak mı sonuçlanacak?

Asıl önemli olan yer bulman değil kıyafetlere.
Düzen sağlarsın konulduğun her yere.
Düzen olunca stres olmaz.
Geç kaldım nerede bu kazak benzeri cümleler kurulmaz.
Elbiseler, pantalonlar daha kolay seçilir,
Birbiri ile eşleştirilir,
Böylelikle farklı zevkler etrafta kendilerine göre gezinir.

Sadece kıyafetleri düzenlemek kolay aslında.
Katla yerleştirden ibaret yer ve zaman varsa.
Esas mesele kafadaki dolabı derleyip toplamakta.
Hangi düşünceler el altında olmalıysa,
Hangileri üst raflara kaldırılacaksa,
Geride kalmış olanlardan hangileri artık kullanılmalıysa,
Gereksiz yere yer kaplayanlar bulunmalıysa,
Belirlenmeli kendi kanımca.

Düzenlendikçe düşünceler kafada,
Dağınıklığın yarattığı karmaşa ortadan silinir,
Elde neler var bilinir,
Mevcutların artısı, eksisi belirlenir,
Tecrübelerden de yardım alınarak,
Birtakım kararlar verilir.
Ve yola daha düzenli devam edilir.

Düşünceler taşınamayacak kadar çoğalıp ağırlaştığında,
Anla ki darmadağın bir dolap taşıyorsun kafanda,
Yer konusunda sorun yok merak etme,
Yeter ki sen dolabını yerleştir sessizce.
İlk başlarda belki biraz zor gelse de,
Ufak tefek engeller bile çıksa karşına,
Arada o topladığın kazaklar yıkılıp dağılsa da,
Biraz ara ver dinlen ve devam et amacından hiç şaşma,
Zaman alabilir bu işler endişelenme,
Dirençli olmak gerek sonuç elde edilecekse,
Kendine inanmak ve hep denemek belki de...

Zamanla düzenlilik ilk meyvelerini verdiğinde,
Sen de hissedeceksin bu benim sayemde oldu diye.
Ve bir kez gerçekten kendine inandığında ve güvendiğinde,
Vazgeçmeyeceksin yapabileceğini gördüğünde,
En sonunda sen kendini yöneteceksin,
Kim bilir belki düşüncelerine hep yön vereceksin,
İşler senin için daha kolay olacak,
Ve dolabın hiç dağılmayacak.
Çünkü onu herzaman düzenleyeceksin.