Pazar ve Pazartesi

Bölüm 1: Cuma günü

Haftada yedi gün var,
Bu böyle belirlenmiş.
Ama içlerinden iki tanesi teker teker,
Sorumlulukların en büyüklerini üstlenmiş.

İlk çalışma günüyüm.
İnsanlar benim erken saatlerimde hep söylenir,
Hatayı da suçu da hep benden bilir.

Diye dert yanmış pazartesi.

Bu sefer pazar başlamış konuşmaya:

Benim sabahımda ise tam tersi,
Güzel uzun kahvaltıların,
Rahat kıyafetleri giyip kuşanmanın,
Keyifleri yaşamanın zamansal adresi.

Ama akşam yaklaştığında,
Ertesi gün yapılacaklar düşünülmeye başlandığında,
Başlarlar bana kızmaya,
Suçu bende bulmaya.

Sözü alan pazartesi;

İkimiz de aynı dertten muzdarip,
Bu hallere düşmemiz gerçekten çok garip,
Biz olmasak haftada,
İnsanlar daha mutlu olacak sanki ne komik.

Bir anda aklına gelen fikri söylemek için atılır pazar;

O zaman biz gidelim,
Haftanın günü olmayı reddedelim
Hem biz keyfimize bakarız,
Hem de insanları sıkılmaktan kurtarırız.

Duyduklarını düşünen pazartesi bir süre sonra başını sallayarak onaylarcasına gülümser ve sorar;

Peki nereye gideceğiz ve ne yapacağız?

Yine hiç düşünmeden yanıtlar pazar;

Kimsenin bizi suçlamayacağı bir iş bulacağız.

İki arkadaş birbirlerine gülümser ve bir süreliğine tatile giderler.

Bölüm 2 : Cumartesi
Kimileri için tatil cumartesi,
Kimileri için tatilden hemen öncesi.
Ama bugün ya da bu akşam,
Eğlenilesi.

Bir sonraki günü düşünen yok henüz,
Pazar olduğunda ne yapılacağını düşünürüz.
Nasıl olsa tatilin kendisi,
Kahvaltıyı ederiz, keyfimize düşkünüz.

Bu arada insanlar aslında habersiz,
Pazar ile pazartesi,
Bıraktılar haftanın günü olmayı,
Gittiler olmak için kedersiz.

Bölüm 3: Salı

Sabah saatler çalar,
İnsanlar erken kalkar.
Bu işte bir iş var,
Bugün olmalıydı pazar.

Herkes takvimlerine bakar,
Pazar ve pazartesi vermiş birer karar,
Salıya yerlerini bırakmışlar.
İnsanlar hemen başlarlar düşünmeye;

Nasıl tatil yapılacak?
İşlere ne zaman başlanacak?
İki adet gün olmadan
Bütün hafta nasıl yaşanacak?

Alır insanları bir telaş,
Koşup gitmeliler işlerinin başına olmadan yavaş,
Ne kahvaltı kalır ne keyif,
Başlarlar kızmaya bu nasıl iş arkadaş?

Hepsi pazar ile ertesinin suçu,
Ne tatilimiz kaldı ne işbaşı günü,
Zaman daraldı yapılacaklar birikti bir sürü.

Bu esnada pazar ile ertesi meraktalar,
Neler oldu, neler yaşandı soracaklar,
Ulaşan kimse olmadı onlara henüz,
Galiba bu sefer doğru yoldalar.

Pazar dönerek pazartesiye doğru;

İnsanların istedikleri oldu,
Ne tatil sonu ne hafta başı yaşandı,
Üzülmek için sebep kalmadı,
Suçlanacak gün bulunamadı.

Pazar da pazartesiyi onaylarcasına;

Bugün senin günün ama üzerimde hiç yok stres,
Bunca zaman haftanın ilk günü olmanın verdiği sıkıntı,
Bırakmadı aklımda hiç düşünceye dair tek bir kırıntı.
Şimdi rahatıma bakıyorum,
Asıl şimdi biz etmeliyiz seninle keyifli bir kahvaltı.

---devam edecek--- (Sonraki bölüm: Çarşambadan al haberi)