Düşünce oltaya takılınca

Bazı günler olur yazı yazamazsın.
Ne yazdığını beğenir ne yeni birine başlarsın.
Yarım kalır her başlangıcın.
Tamamlayamazsın hevesin yetmez, lakin yazma isteğin hiç tükenmez.
Aslında tek yapman gereken basit düşünmek.
Böyle zamanlarda öyle çok süslü kelimeleri ve düşünceleri hedeflememek.
Zaten biraz da kendin için yazıyorsan, fazla gelen yükleri üzerinden atıyorsan,
Neden gereksin ki belli bir konu üzerine mutlaka düşünüp yazmak?

Kimisi müzik eşliğinde yazmayı sever kimisi sakin kafa ile,
Ben ise yazarım duygularım ve düşüncelerim beni itelediğinde.
Belli bir kırılma noktası var yazmamın,
Kelimeler yoluna girdiği an hisseder ve başlarım,
Fazla mola vermem o tür zamanlarda
İlk paragrafı açar sonunda noktayı koyarım.

Bazı zamanlar ise oltaya yemi koyarım,
Atarım düşüncelerimin okyanusuna sonra keyfime bakarım,
Üzerinden zaman geçer, o sırada başka yemler diğer düşüncelerin midelerine düşer.
Ben kontrol ederken attığım o yemleri,
Birden başlar olta sallanmaya tut beni der gibi,
İşte o zaman geri dönerim geçmişteki başlangıcıma ve başlarım yarım kalan işimi tamamlamaya.
Böyle zamanlarda yine kelimeler, yollarını bulur ve ilerlerler.