Yazmak

Bazen hiç enerjin olmasa da kalkmaya, oturmaya,
Yakıtsız çalışır kafandaki fabrika.

Üretir sen istesen de istemesen de,
Kimi zaman durdurmaya yeltensen de,
Dolup taşar depoların,
Kullanılmayan düşüncelerle.

Fazlasını taşımak zor olur,
Stoklar dolunca zayiat bol olur.
Ne yenileri üretilince kendilerine yer bulur,
Ne de eskileri orada olmaktan mutludur.
Peki bu fabrika nasıl kurtulur?

Anlatarak kurtulmak bir yoldur.
Ama fazla üretim derdinde,
Bulmak zordur dinleyeni ürün her depoya düştüğünde.
Hele yargılanmak, güvenmek düşünceleri de dolaşırsa bazen tepende.
Başlar yine hazımsız mide kafanı ütülemeye.
O zaman yazmak lazım bir yere,
Kelimeler sırt çevirmezler isteyene.

Yazarken düşünürsün,
Kendinle buluşursun,
Sorgulayan, soran tek kişi olarak,
Bir tek sen bulunursun.

Hele kelimeler bir başlarlarsa dans etmeye,
Stoklar boşalır, yetmez fabrikanın gücü onlara yetişmeye.
Zihnin hafifler,
Miden rahatlar,
Kafandaki mutluluk festivali başlar.

Bir de boşalınca fabrikadaki stoklar,
Makinalar daha farklı çalışmaya başlar,
Fazla üretilen o gereksiz zırvalar,
Bir bakmışsın olmuş bembeyaz sayfalar.
Hepsi yeni bir başlangıca hazırlar.